هو الصبور

ِاصبِر علی ما َیقولوَن َو اذْکرعَبِدنا داوَد ذَا َالایِِِِدِ ِانَّه اََوّابٌ                 

بر هر چه می گویند صبر کن و از داود قدرتمند که همواره به درگاه ما توبه می کرد یاد کن  ( آیه 17 سوره ص )                                                                                                 

دراین آیات خداوند بلند مرتبه انسان را دعوت به صبر درمقابل گفته های جاهلان می کند ودرکنار این مساٍله اینطورعنوان می نماید که تنها صابر بودن کافی نیست . صبری که درآن بندگی و تسلیم وذکرخداوند نباشد صبر نیست بلکه عادت است . پس اگر می خواهیم به مقام صابرین برسیم و صاحب قدرت گردیم باید ذاکر و عابد باشیم .

نکته جالبی که در این آیه دیده می شود این است که خداوند از حضرت داود به صورت عبد یاد می کند و به این وسیله بالا بودن مقام عبد و بندگی را مطرح کرده و عنوان می کند که هر کسی عبد نیست و برای رسیدن به این مقام باید ذاکر بود . تا ذاکر نباشیم عابد و عبد نمی شویم و ذکر چیزی نیست جز خدمت به خلق و رسیدن به علم لدنی . همانطور که می دانیم حضرت داود (ع) از جمله پیامبرانی بودند که توان گفتگو با پرندگان را داشتند و می توانستند با آنها صحبت کنند و اینهمه تنها به این خاطر بود که ایشان به معنای واقعی عبد بودند و همین امر نیز سبب شده بود که ایشان را صاحب قدرت بنامند .                                                                           

در انتهای آیه نیز خداوند به این نکته مهم اشاره می کند که ایشان با اینکه به مقام عبد  رسیده بوند باز هم مدام به درگاه خداوند منان در حال توبه بودند حال این سوال مطرح می گردد که توبه چه می تواند باشد ؟ آیا توبه تنها مختص بندگان گناهکار است ؟      

با این امید که بتوانیم تنها و تنها به مقام بندگی برسیم .